"yinemi taşınıyorsun zeliş"dediğinizi duyar gibiyim:))

 

Henüz bir evim yok.Eşim tayinci.İzmir’de dolanıp duruyoruz.Bu nedenle sürekli taşınıyorum.Bu seferki taşınmam biraz daha buruk.Neyse hikayeyi baştan alayım.İzmir’de 4.yılımız ve ben şuan oturduğum evden çıkıyorum.Çünkü eşim tayin oldu ve bize lojman hakkı doğdu.Neyse ki lojmana girebildik.Bugün yarın taşınırım herhalde.

Bu evin çok özel bir yanı var ki;(benimde biraz buruk olma nedenim)Rüya’m bu evde doğdu.Rüya’nın bu eve ilk gelişi,ilk gülücükleri,ilk sürünmesi,benim sızılı emzirme seanslarım, lohusalığın depresif günleri ve geceleri hepsi birer anı olarak dimağımızda yerini çoktan aldı bile.

Aslında evimden ayrıldığıma üzülmüyorum çünkü gerçekten alıştım taşınmalara ben.Her ev benim mantığıyla hareket edip, gittiğim eve çabucak adapte olmayı çoktan öğrendim sanırım.Üzülen,yorulan belkide eşyalardır.Onlar gittikleri evdeki anıları biriktire biriktire gidiyorlar.Belkide bu yüzden eskiyorlar,inciniyorlar.